De zaterdag van…
Vandaag kijken we mee in de zaterdag van Berend Buddingh, raadslid van Doe mee!

Paspoort
Geboren: 3 augustus 1965
Woonplaats: Arkel
Gezin: 21 jaar getrouwd met Liesbeth, vader van dochter Isa (19 jaar) en zoon Stan (17 jaar)
Werk: voorzitter College van Bestuur bij SKVOB (middelbaar onderwijs) in Breda.
Vrije tijd: Doe mee!, lezen, vakantie, netflix

“Ik zie de uitdaging in de dingen die onmogelijk lijken.”
Mijn zaterdag staat in het teken van rust en ruimte. Deze dag neem ik afstand van de drukte die mijn werk en politiek met zich meebrengen. Dan is er ruimte om mijn gedachten op een rijtje te zetten. De batterij gaat dan weer vol.
De zaterdag begint met de Volkskrant. En je zou het misschien niet meteen verwachten, maar ik doe de boodschappen. Voor de hele week. Met de AH app, de Coop kooktijdschriften en mijn eigen map met recepten maak ik het weekmenu. En het is ook nooit hetzelfde. Ik houd van de variatie.

De zaterdagmiddag is om klusjes te doen, te lezen, te winkelen, te borrelen, soms naar de voetbal of gewoon te niksen. Zaterdagavond gaan we uit eten, vragen we vrienden of kijken we lekker filmpje. Als het kan met het hele gezin, maar dat wordt steeds lastiger. Nu in deze tijden van corona is het natuurlijk allemaal anders. Maar ook dan kun je nog lekker koken en nu ook weer met vrienden eten. Wat ik wel mis, maar niet op zaterdag, zijn de zondagse Belgische wielklassiekers op tv. Ik ben zelf geen fanatiek sporter, maar ik volg het wel.

Je loopt al een paar jaar mee in de politiek, hoe is dat zo gekomen?
Op de middelbare school spaarde ik al politieke raambiljetten. In mijn studententijd, halverwege de jaren ’80 na de overwinningsnederlaag van Joop den Uyl, ben ik lid geworden van de PvdA. In het begin was ik nog niet zo actief. Toen ik merkte, dat ik invloed uit kon oefenen, een bijdrage aan de samenleving kon leveren en inwoners kon vertegenwoordigen, werd het interessant. Van 2006 tot en met 2010 was ik wethouder in Giessenlanden. Toen leerde ik hoe je het politieke spel moet spelen.”

Hoe werkt dat dan, als wethouder?
“Het is een serieus spel. De ontwikkeling van transportcentrum Schelluinen-West, de drie windmolens langs de A15 en de sloop en nieuwbouw van het centrum van Arkel waren projecten waar ik behoorlijk op de proef werd gesteld. Maar waar het uiteindelijk om draait is eerlijkheid. In goede en in slechte tijden. Bij mooie en bij minder mooie berichten. Blijf jezelf en blijf eerlijk. Eerlijke politiek, daar gaat het om”

Jij bent een verbinder toch? Hoe heb je die rol in je werk en bij Doe mee! ingevuld?
“In de politiek en in de maatschappij gaat het om verbinden. De verbinding tussen school en samenleving en de verbinding tussen leerling en school. Ook de verbinding tussen scholen onderling, want als je verbindt dan word je sterker. Zo zie ik ook mooie ontwikkelingen tussen sport en onderwijs. NAC Breda werkt samen met het onderwijs. Ze bieden faciliteiten met programma’s voor jongeren die af kunnen haken. Prachtig! In mijn werk ben ik voorzitter van een keten van vo-scholen. Daar is verbinding maken en sturing geven een basiscompetentie.

De verbinding tussen politiek en inwoner is van gelijke orde. Zo hebben we een mooie verbinding gemaakt tussen PvdA en Gemeentebelangen. Geen fusie, maar een verbinding tussen partijen. Ik ben trots, dat ik een aanjager was bij het ontstaan van Doe mee! Molenlanden. We moeten nu heel hard ons best doen om onze beloften waar te maken. Aan de andere kant moeten we naar de inwoners ook open en eerlijk zijn als we iets niet kunnen bereiken. We zijn geen antipartij, dus moeten we compromissen kunnen sluiten. Politieke geloofwaardigheid staat bij mij bovenaan de lijst. En ja, het is veel makkelijker om in de oppositie je eigen geluid te laten horen, maar het gaat natuurlijk om meedoen. Je wilt wat bereiken. Dus moet je in het college zitten. Daar zit de macht. Ook al vinden we macht soms geen fijn woord. Om iets te bereiken is het wel handig.

Nieuwe politiek is politiek voor iedereen, toegankelijk en laagdrempelig. De samenleving zelf actief laten zijn en de inwoners, ook die ontevreden zijn, een stem en aandacht geven.”

Wie is Berend Buddingh als mens?
“Ik denk, dat ik loyaal ben en in staat ben om me goed in anderen in te leven. Ik sta klaar om anderen te helpen. Ik laat anderen vaak weten wat ik denk en ik toets met humor. Het inbrengen van humor is mijn manier om een bepaalde stemming te verlichten of te versterken tijdens een debat of discussie. Wat ik ondertussen wel geleerd heb is om een betoog niet met een grap af te sluiten. Dan ondermijn je namelijk je eigen verhaal.

Ik hou wel van een beetje spanning en ik bedenk vaak wel wat nieuws. Dit kan soms weleens als onvoorspelbaar overkomen in het politieke debat. Ik heb een vrij onafhankelijk gevoel, zodat ik alles kan zeggen of inbrengen wat ik denk. Het onafhankelijk zijn is prettig. Ik denk niet dogmatisch. Dat is toch behoorlijk oude politiek. Sommigen vinden dat nog altijd verrijkend, denken vanuit een vast kader, de sociaal-democratie, het liberalisme, het geloof. Maar de samenleving is zo divers, die vraag om gedifferentieerde aanpak, om diversiteit. Ook in je denken. Best lastig soms. Maar niets is onmogelijk.”

Een innoverende realist of net andersom?
“Ik houd van tradities en ook van veranderingen. Dat lijkt tegenstrijdig en dat is het misschien ook wel. Ik ga bijvoorbeeld met dezelfde vrienden graag elk jaar met dezelfde boot, met dezelfde tent en dezelfde koffie naar dezelfde locatie in Engeland of dezelfde camping in Frankrijk.
Aan de andere kant zie ik de uitdaging in de dingen die onmogelijk lijken. Bijvoorbeeld het schijnbaar onmogelijke om lokale politiek bij de mensen te brengen. Dat kan gewoon als je het van een positieve kant benadert. Dat is ook nieuwe politiek, die Doe mee! bij de inwoners brengt. Denk in kansen. En zo als de heel jonge Hillary Clinton het ooit zei: politici zijn er niet om het mogelijke te behouden, maar het onmogelijke te realiseren. En zo is het maar net.

Ik bestuur graag, daar ben ik eerlijk in. Afspraak is afspraak. Ik ben betrouwbaar en recht door zee. Ik zeg waar het op staat, ook als men het niet wil horen. Politiek is soms buiten de lijntjes kleuren of in de geest van iets handelen. Ik ben wat meer in zwart-wit benaderen. Zo mag het handhavingsbeleid van Molenlanden wel wat meer prioriteit krijgen. Dat geeft namelijk vooral duidelijkheid. Soms zie je de worsteling in de raad. En dan proberen we recht te krijgen wat krom is. Te legaliseren wat niet mag. Tja, dat kan leiden tot willekeur. Daar moeten we voor oppassen. De windmolentjes, hoe sympathiek en duurzaam ook, maar het mocht niet op die plek. Daar maken we het ons zelf te moeilijk. Zie ook camping De Put. Uren vergaderen en notities schrijven, voor een vraag van een ondernemer, die uiteindelijk tot niets leidt. Dat is jammer en zonde van de energie.

Ik kan scherp worden in het politiek debat. Daar loop ik niet voor weg. Dat hoort het ook bij. En als ik het gevoel of idee heb dat mijn integriteit wordt aangesproken dan heb je mij helemaal op het puntje van de stoel.” Lachend: “In een van de eerste debatten van de raad over het onderwerp inclusiviteit en exclusiviteit gebeurde dat. Maar ik ben niet haatdragend, ik kan vergeten, en na de vergadering is er gelukkig altijd de nazit.”

Paspoort

Woonplaats: Hoornaar
Gezin: alleenstaand
Vrije tijd: Verzamelt knuffels voor het goede doel, heeft passie voor bloemen en planten, adviseert mensen met complexe financiële problemen en belastingen bij Stichting OBAF, legpuzzelaar en postzegelverzamelaar.
.

“Iemand die niet kan werken, verdient een sociaal vangnet”

Ik begin de zaterdag met het zoeken naar de rotzooi in huis om op te ruimen. Dan gaat de was in de trommel en daarna komen de boodschappen. Een start met huishoudelijke zaken dus en daarna is er uitgebreid tijd voor de bloemen en planten binnen en buiten. Die krijgen op de zaterdag speciale aandacht, alle dode bloemen en blaadjes gaan eruit.
Ik weet niet hoeveel soorten planten ik heb. Ik ben bijvoorbeeld lid van de fuchsiavereniging van de Alblasserwaard. Zij houden bijeenkomsten, vertellen je waar je stekkies en potgrond kunt kopen en geven excursies. Er zijn veel verschillende soorten fuchsia’s. Het bijzondere van deze plant is, dat een stekkie van een paar centimeter in het voorjaar kan uitgroeien tot een hele struik. Je hebt allerlei soorten een kleuren. Zo zijn er botanische en gekweekte fuchsia’s, winterharde en niet winterharde.

Waar komt die liefde voor planten vandaan?
“Mijn moeder had ook altijd planten en deed er alles mee. Ik ben er mee opgegroeid. Boven in de serre heb ik een cactus staan, die ik niet meer naar beneden krijg. Zo groot is-tie. Ik geef hem het hele jaar door water en hij bloeit 1 dag. Dan moet je er eigenlijk naast gaan zitten, want anders mis je dat moment met die bloem. Dan vraag ik me soms af: “Waarom geef ik die het hele jaar toch water voor die ene dag.”

Is jouw zaterdag altijd hetzelfde?
“Natuurlijk niet. Ik kan nu door Corona helaas niet naar rommelmarkten. Daar scoor ik de meest bijzondere pluche knuffels. Elke knuffel heeft wat, maar het bijzondere maakt het kind, dat juist gaat voor die ene knuffel. Als ik dat smoeltje ziet, dat maakt mij dat blij.”

Wat doe je er dan allemaal mee?
“Het begon met een kind uit Gambia, dat ik financieel adopteerde. Ik ging voor haar knuffels verzamelen. Later ging ik knuffels verkopen om haar schoolgeld te betalen. Nu verzamel ik ze en verkoop ze op Marktplaats voor het goede doel. Gemiddeld heb ik er zo’n 800 te koop staan.”

Hoe zie je het verschil tussen al die knuffels?
“Ik rubriceer ze op merk. Knuffels worden steeds in een verschillende collecties aangeboden en dat verandert bijna ieder jaar. Als een kind een lievelingsknuffel heeft, die verteerd is of kwijtraakt, dan wil dat kind alleen diezelfde knuffel terug. Dan heb soms dolgelukkige ouders aan de deur. Zo kwam er een keer ’s avonds om 22.00 uur een boomlange man van Surinaamse afkomst. Hij kreeg tranen in de ogen, want ik had precies de knuffel waar zijn meisje weer mee kon gaan slapen.
Er zijn zelfs rommelmarkten, waar ze me al kennen. Daar zetten ze de zakken vol met knuffels al voor me klaar.”

Nog even die cactus hè met al die aandacht en die ene bloeiende dag. Zegt dat iets van jou? Veel energie steken in iets voor dat ene moment?
“Nee hoor, ik ben helemaal niet filosofisch. Ik vind gewoon alles mooi wat groeit en bloeit.”

Wat zegt dan wel iets van jou?
“Ik ben zoals ik ben en zo moeten ze me nemen. Ik ben een liberaal in hart en nieren. Mijn vrijheid houdt op waar dat van een ander begint. Dit betekent voor mij, dat ik in die vrijheid kan doen en laten wat ik wil. Mits ik de vrijheid van die ander niet aantast. Iemand die hard werkt en goed verdient, mag het van mij het beter hebben dan iemand die niet werkt. Maar iemand die niet kan werken, verdient een sociaal vangnet.
Dit is het gezicht van mij, dat niet vaak naar voren komt. Ik heb respect voor iedereen ongeacht geloof, kleur, ras, seksuele geaardheid en wat dan nog meer. Respect wordt vaak weggedrukt, omdat we in een ikke-ikke-ikke maatschappij leven.”

Hoezo lokale politiek?
“Ik ben raadslid geweest in Dordrecht voor de VVD. Ik was toen 28. Dat was een andere tijd en met een andere raad dan nu. Vroeger kreeg je op zaterdag een dik pakket met stukken, die je op maandag doorgelezen moest hebben. In de fractie werd dan vervolgens bepaald, wat het college de volgende dag voor ging stellen. Nu liggen die verhoudingen door het dualisme heel anders.”

Dus nu geen achterkamertjes meer?
“Toen wel inderdaad. Er werd behoorlijk afgetimmerd in die kamertjes en dan moest de fractie dat volgen. De macht lag bij de coalitie. Als het college A gezegd had, dan werd verwacht dat de fracties ook A zeiden. Als er een fractie afweek, dan kwam de wethouder in een moeilijk pakket. Daarom was die zondag belangrijk, want dan werd dat voorbesproken.
Gelukkig is het nu anders. Nu mag je als raad vanuit de eigen fractie een andere mening hebben dan de wethouder. Dat is voor de wethouder ook prettiger om te functioneren. Vroeger kreeg de wethouder vooraf instructies, nu wordt hij achteraf gecontroleerd.”

Rick den Besten van Het Kontakt Mediapartners noemde jou het gezicht achter Schelluinen Spoorloos, het verzet tegen de Betuweroute. Wat heeft dat met jou te maken?
“De aanleg van de Betuwelijn in de jaren 90 is de stomste fout die de politiek toen heeft gemaakt. Die spoorwegverbinding naar Duitsland hadden ze nooit aan moeten leggen. Dat kost de Nederlandse overheid en dus burger tot op de dag van vandaag nog honderden miljoenen per jaar. Die aansluiting naar Duitsland is er nog steeds niet.
Ik hoor Hanja Maij-Weggen, de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat bij een bijeenkomst in Giessenburg nog zeggen: “Alles met Duitsland is geregeld.“ 23 jaar na dato is die aansluiting er nog altijd niet.
Ik was in die tijd de woordvoerder voor het landelijk overleg van de Betuweroute. Camping De Kale Hoeve in Giessen Oudekerk was onze basis. Daar is de Betuwelijn later dwars overheen gegaan. Het programma Nova heeft er veel aandacht aan besteed. Rick den Besten was beginnend journalist en we hebben altijd goed met hem samen kunnen werken.”

Waarom woordvoerster? Jij bent toch niet van de publiciteit?
“Eigenlijk geen idee, daar rol je in. Ik werd benaderd door een journalist van Nova, die vroeg om exclusiviteit. Ik werd toen woordvoerster voor Schelluinen Spoorloos.”

Nu ben je toch ook actief in het vrijwilligerswerk?
“Ik zet me in voor de Stichting OBAF Molenlanden. Wij helpen mensen met financiële problemen, belastingen en toeslagen. Diverse mensen worden door ons geholpen om hun financiën weer op orde te krijgen. Vluchtelingen, jongeren, ouderen en ook gezinnen. Je komt ze in alle levensfases tegen.”
Leven met financiële problemen is ingrijpend en als je mensen weer toekomst kan geven zie ik ook daar blije gezichten aan de keukentafel, net als bij dat meisje met die ene unieke knuffel bij de voordeur!”

Noot redactie
Voordat ik bij Carla over de drempel stapte, zag ik een prachtige rozenboog in haar kleurrijke tuin en kom ik een rek tegen waar gewortelde planten te drogen hangen. Ik had dit nooit eerder gezien, zal wel iets met groene vingers zijn.
Op mijn vraag over de plek voor de foto bij het interview stelt ze de rozenboog voor. Dat had ik ook in mijn hoofd zitten. Hoe leuk was dat. Hier hoefden we niet verder over na te denken.

Paspoort

Geboren: 7-8-1950
Woonplaats: Streefkerk
Gezin: gehuwd met Tineke, trotse vader van Simon, Marleen en Ruud en opa van Max en Ella
Vrije tijd: Voetbalvereniging Streefkerk en Tennisvereniging Streveland. Vrijwilliger voedselbank Alblasserdam, Tafeltje Dekje en bewonersoverleg Streefkerk, af en toe wielrennen en een rondje joggen door de polder.

“Scheiding tussen de kerkse en niet kerkse mensen is er bij de voetbal niet”

“Er zijn zaterdagen voor en na corona. Mijn zaterdagen staan meestal in het teken van VV Streefkerk. Dat begint ’s morgens met het fluiten van een jeugdwedstrijd. Tot een jaar geleden was ik ook grensrechter bij Streefkerk 1. Nu kijk ik met de maten de wedstrijd en genieten we ook graag van de derde helft. Ik hoor van veel mensen om mee heen, dat ze die wedstrijd enorm missen.
Nu zijn de zaterdagen wel bijzonder zonder de voetbal en maak ik lange wandelingen met Tineke. Ik heb wel weer ontdekt hoe mooi de polder is, dat moeten we zien te behouden. Zo zijn de Donkse Laagten een uniek gebied in Nederland.”

Ligt het sociale leven van Streefkerk overhoop zonder voetbal?
“Streefkerk heeft 2600 inwoners, 300 van hen zijn lid van de voetbal. Dat is meer dan 10% van de inwoners. Het is hier een vrij hechte gemeenschap. Niet alleen de spelers missen die zaterdag op de voetbal. Ook vaders, moeders, opa’s, oma’s, en al die vrijwilligers die de club draaiend houden missen de wedstrijd langs de lijn. Nu is iedereen ook weer dolblij, dat de trainingen kunnen beginnen. Ik train zelf op de woensdagmiddag JO9 (jeugd onder 9 jaar). Het leuke is, dat ik zie dat de jongens zich ontwikkelen. Als ze beginnen, dan struikelen ze nog net niet over de bal. Sommige kinderen hebben zo’n beperkte motoriek, dat ze eerst zonder bal nog net langs de pionnen kunnen rennen. Als ze groter worden, dan zie je hoe ze het spel leren spelen. Het aller belangrijkste is wel, dat ze er plezier in blijven houden.

VV Streefkerk is niet zomaar een club. Het is een echte dorpsclub. De jongens uit het eerste elftal komen allemaal uit het dorp en trainen zelf ook de jeugdteams. Dat is het clubgevoel. Je ziet hier dat de mensen uit het dorp met elkaar optrekken. Scheiding tussen de kerkse en niet kerkse mensen is er bij de voetbal niet. Ze spelen samen in het team en dat is goed. Tijdens de restauratie van de kerk een aantal jaren gelden deed bijvoorbeeld ook het hele dorp mee. Gemeenschapszin is niet zomaar een kluitje mensen die bij elkaar wonen. Om het leuk te maken moet je je er allemaal voor inzetten.”

Heb je nog wel tijd voor andere dingen op die zaterdag?
“Eigenlijk niet. In het seizoen draait de zaterdag om de voetbal. Ik ben er dan
vaak ’s morgens om 10 uur en kom dan om 20 uur weer thuis. Ik fluit de jongens JO19 en Tineke draait mee in de bardiensten, dus dan zijn we er samen.”

Hoe is dat leven voor de voetbal gekomen?
“Ik heb het altijd een leuk spelletje gevonden. Ik ben in Ameide geboren en ging daar op mijn 12e voetballen. Op mijn 15e verhuisde ik naar Streefkerk. Er kwam toen net een tweede elftal. Ik ben daar al snel met mijn zwager de clubkrant gaan stencilen. Dat vrijwilligerswerk heeft er altijd wel in gezeten. In de loop van de tijd ben ik ook bij de tennis terecht gekomen. Ik zit sinds mijn pensionering regelmatig op de wielrenfiets. Maximaal 70 kilometer hoor, want na 2,5 uur krijg ik een zere kont. Ik ben ook vrijwilliger bij de voedselbank in Alblasserdam. Daar zie je ook de gevolgen van de crisis en de mindere aanvoer van groente en fruit. Ondernemers produceren nu minder, omdat de horeca platligt. Er is wel wat compensatie, maar het valt niet altijd mee. Er is de laatste maand al een extra vraag van 15-20% van mensen, die bij de voedselbank aankloppen.

Ik ben eigenlijk altijd wel bezig en ik heb ook een actieve vrouw in mantelzorg en thuiszorg. Zo word ik wel een beetje meegetrokken.”

Wie is Chris den Haak als mens?
“Ik ben een sociaal mens en probeer anderen zo veel mogelijk te helpen. Ik help ze om belastingformulieren in te vullen en ik trek ook aan de bel als ik hoor, dat mensen geen gebruik maken van toeslagen waar ze recht op hebben. We hebben een grote vriendenkring en ons gezin en zeker de kleinkinderen zijn voor ons heel belangrijk. Ik heb in mijn werkzame leven bij Nationale Nederlanden gewerkt. Ik heb altijd in de pensioen business gezeten. Ik ben van de binnendienst naar de buitendienst gegaan en heb alle facetten meegemaakt.”

23 jaar politiek, hoe ziet dat eruit?
“Ik kwam uit een rood nest en werd in Streefkerk rond mijn 22e door Arie de Ruijter benaderd of ik lid wilde worden van de PvdA. Dat was in 1972, in 1977 werd ik met 26 jaar tot de herindeling in 1986 het jongste raadslid in Streefkerk. In Liesveld kwam ik weer terug als raadslid van 1998 tot 2013. Bij de herindeling naar Molenwaard waren er voldoende goede kandidaten en heb ik er een punt achter gezet.

Hoe kijk je dan nu naar het succes van Doe mee!?
“Als je iets in de politiek wilt bereiken, dan heb je een machtsfactor nodig. Als eenling kun je het niet maken. De move (beweging), die nu gemaakt is met een nieuwe lokale club, is een gouden greep geweest. Ik ben ook blij met de kwaliteit van de mensen. Je ziet elders wel bij lokale partijen dat er te weinig goede mensen zijn en dat de boel door geruzie uit elkaar valt. Ik vertrouw erop, dat Doe mee! die constante factor wel heeft.

De kracht is, dat we proberen mensen heel direct aan de keukentafel te benaderen. Het is vandaag de dag ontzettend belangrijk om mensen blijvend en direct te benaderen. Mensen komen in het geweer als er iets gebeurt in de directe leefomgeving. “Not in mijn backyard” is zo’n mooie uitdrukking. Ik hou niet van mensen die alleen maar aan de zijlijn wat staan te roepen, doe mee en praat mee!! Volgend jaar gaan we voor de verkiezingen van 2022 dus weer vol aan de bak om opnieuw mensen aan te spreken. Met een goed verhaal over de veranderingen, die we nu waarmaken.”

Hoe combineer je Doe mee! Met de PvdA?
“Je moet een beetje lenig van geest zijn. Landelijk spelen heel vaak andere zaken dan op gemeentelijk niveau. We zijn er als Doe mee! in geslaagd een verkiezingsprogramma samen te stellen waar ik me voor de volle 100% in kan vinden.

Voor woningbouw is op dit moment veel te weinig aandacht. Gemeenten hebben in het verleden vaak grote posities in grond verworven. Bij de vorige crisis heeft dat veel geld gekost. Nu zou meer actie vanuit de gemeente zo gek nog niet zijn. De gemeente zou meer de regie moeten pakken om woningbouw van de grond te krijgen. Je moet toch proberen om zo betaalbaar mogelijke starterswoningen te realiseren. Beneden de € 200.000 kun je niet meer duurzaam bouwen. Tiny houses blijft volgens mij een lastig verhaal, want dat lost het probleem van de jongeren niet op.

Een belangrijk deel van de oplossing is wat mij betreft een uitbreiding van de mogelijkheden voor CPO-projecten. Als gemeente hoeven we geen geld te verdienen aan de verkoop van grond. Kostendekkend en dan blijven er best nog een paar kavels in de vrije sector over. Het kweekt een grote mate van saamhorigheid en je ziet de bewoners zich inzetten voor de kwaliteit van de openbare ruimte. Je geeft hiermee jongeren de mogelijkheid om in hun eigen dorp te blijven wonen. Heel belangrijk voor de leefbaarheid. Wat mij betreft zet onze Doe mee! fractie hier vol op in.

Op de zaterdag vertellen zij hun verhaal aan de keukentafel of buiten in de tuin. Ze vertellen je over wat ze doen op die zaterdag én ze laten je kennismaken met de mens achter het gezicht.
Dit portret is een onderdeel van ons zomerprogramma. We willen namelijk graag met jou in contact blijven. Nu je ons we vanwege corona niet op de markten in Molenlanden kunt spreken komen we onder andere op deze manier naar je toe. Vandaag kijken we mee in de zaterdag van Curt Roth, raadslid van Doe mee! Vanaf 2 januari 2019.

Paspoort
Geboren: 10 juni 1970
Woonplaats: Arkel
Gezin: man van Linda en vader van Anne (19) en Tom (15)
Werk: ondernemer, ontwerper van vliegtuig simulatoren
Vrije tijd: koken, auto’s en elektronica

“Als je van het positieve uitgaat, dan kan je dat geluk brengen.”

Mijn zaterdag is nooit hetzelfde. Nu ben ik veel thuis, maar voor mij is de zaterdag wel de dag om een stuk te gaan rijden met de cabrio en een terrasje te pakken. Fort Vuren vind ik bijvoorbeeld een geweldige plek om samen met Linda heen te gaan.
Ik wandel nu ook veel langs de weilanden en de Linge. Het is daar geweldig en dat kun je doen zonder op elkaars lip te zitten. We wonen hier in Arkel in een klein paradijs op een 4 provinciepunt van Zuid-Holland, Utrecht, Gelderland en Brabant tussen de kanalen, rivieren en weilanden.

Binnen zie je me geregeld met een soldeerbout in de hand om een radio te repareren. Ik verzamel elektronica uit de jaren 70 en ik vind het geweldig om met de simpele techniek uit die tijd het apparaat weer aan de praat te krijgen. Ik ga stapsgewijs te werk, vervang alle componenten totdat ik weer een werkende radio heb. Ik ben nooit bang om ergens aan te beginnen. Ik ben vader, kok en techneut, wel ik die volgorde hè.”

Ik wilde het net vragen. Wie ben jij in het dagelijkse leven?
“Als vader ga ik voor het geluk van mijn gezin en kinderen, dat is de hoogste prioriteit. Geluk zit voor mij vaak in de kleine dingen. Ik ben ontzettend trots op mijn dochter Anne, die haar opleiding visagist met grote passie heeft afgerond. Ze heeft een pittige tijd gehad en nu geniet ik ervan, dat ze daar haar geluk heeft gevonden. Ook ben ik enorm trots op mijn zoonTom, Tom is zich nu enorm aan het ontwikkelen. Een creatieveling, die houdt van tekenen en knutselen. Heeft een grote fantasie en gebruikt dat geweldig. Ik verwacht ook, dat hij op het gebied van 3-dimensionaal ontwerpen mijn kant opgaat.

Als kok ben ik een Bourgondiër. Ik houd van mooie smaken en mooie stukken vlees met bijzondere manieren van bereiden. Mijn vader was ook een culinair dier en mijn ouders namen mij mee naar de mooiste restaurants. Zo ben ik met het “virus” besmet geraakt. Oh, Ai In deze tijd is die uitdrukking wel op het randje, laten we hopen dat we deze tijd zo goed mogelijk doorkomen..
Ik had mijn eerste baantje als kok in de keuken van restaurant de Boterhoeve in Noordeloos. Toen Linda zwanger was van Anne, vroeg mijn vader of ik bij hem in het bedrijf kwam werken. Hij had een eigen onderneming in de telecommunicatie. Ik draaide in de keuken tot wel 15 uur per dag en was daarom weinig thuis. Ik heb toen de keuze gemaakt voor mijn gezin, want ik wilde de kinderen op zien groeien. Spijt heb ik nooit gehad al is koken nog steeds een grote passie van me, maar wat ik nu doe is geweldig. En ik heb gewoon van koken mijn hobby gemaakt, koken doe ik sowieso elke dag thuis, dat zit gewoon in mijn vingers.

Ik heb nog meer passies, muziek is er ook zo eentje. Ik kan weergaloos genieten van muziek uit eind jaren 60, begin 70. In-A-Gadda-Da-Vida van Iron Butterfly (In the garden of Eden) is zo’n nummer. Ik kwam dat nummer eind jaren 80 als filmmuziek tegen, ben het op gaan zoeken en heb het nooit meer losgelaten. Ik heb variatie in mijn muzieksmaak. Shirley Bassy of bijvoorbeeld Nina Simone, en ook jazzmuziek vind ik geweldig, maar ik kan ook genieten van Jean Michel Jarre of David Bowie.

Terwijl Curt zijn passie voor muziek vertelt, komt er uit een platenspeler muziek van Charles Aznavour. Het vinyl brengt hem en mij ook werkelijk terug in de jaren 70. De LP van In-A-Gadda-Da-Vida komt tevoorschijn. De hoes gaat zorgvuldig door zijn handen. In die handeling zie ik ook zijn liefde voor de muziek.

“Als techneut? Techniek voelt bij mij als een tweede huid. Het is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader had thuis een flipover in de garage staan. Daar gaf hij ons computerles en leerde hij ons elektronica. Mijn vader had al voor de tijd van Windows een elektronische kaartenbak ontwikkeld voor de MSX computer. We werkten als gezin soms ook mee, dan zaten we achter aan tafel printjes te solderen, dat was altijd erg leuk.”

Wat typeert jou als mens?
“Als mens vind ik het moeilijk om over mezelf te vertellen. Die vraag stel ik liever aan anderen, maar dat mag nu zeker niet? Ik denk, dat mensen mij misschien wat ongrijpbaar vinden, omdat ik denk ik wat moeilijk te lezen ben.

Ik vind mezelf veelzijdig. Enerzijds met een duidelijk doel en aan de andere kant zoek ik altijd wel naar de route, zeg maar de weg erheen. Ik sta dus open voor de mening van anderen en ik zit niet vastgebakken aan mijn eigen gelijk. In de relatie met anderen komt die veelzijdigheid ook tevoorschijn. Ik ben voor mijn gevoel toch een beetje een eenling, maar begeef me toch ook graag tussen de mensen. Steeds meer en steeds grager. Ik blijf mezelf ook ontwikkelen en vertel mezelf steeds, dat ik meer kan dan ik zelf denk. Misschien is dat wel diezelfde ambitie als met het repareren van de oude radio’s, dus niet bang zijn ergens aan te beginnen.

In de politiek vond ik het sociale aspect belangrijk. Politiek is voor mij iets, dat je met elkaar doet. Ik ben niet van het spel, maar wel van wat we samen willen bereiken. Ik ben in staat om mezelf op een tweede plek te zetten en te kijken naar wat er in de omgeving nodig is om dat gezamenlijke doel te bereiken. Ik wil ook juist als niet-politiek mens kijken naar de aandachtspunten. Dat is nog complexer dan ik dacht, want mijn hart is groot genoeg om het iedereen naar de zin te maken. Dat dit onmogelijk is, heb ik in een wijk hier in Arkel geleerd. De ene helft van de inwoners wilde vernieuwing en het andere deel niet. Ik denk, dat het in zo’n situatie belangrijk is om je gevoel uit te schakelen en een rationele afweging te maken.

Ik heb ook altijd een positieve instelling. Dat brengt mij geluk en ik denk ook dat je geluk voor een groot deel zelf kunt maken. Als je van het positieve uitgaat, dan kan je dat geluk brengen.
Daar zit voor mij wel een tegenstrijdigheid. Aan de andere kant denk ik, dat je de dingen zeer beperkt in de hand hebt. Alles loopt zoals het loopt en dan is het voor mij de kunst om er het beste van te maken.

Mijn grootste kracht is toch wel mijn eerlijkheid. Bij alles wat ik doe, komt dat naar boven. Dat speelt altijd in mijn gedachten mee. Ik vind het belangrijk om mezelf aan te kunnen kijken.”

Wat voor raadslid wil je zijn?
“Ik wil met een open mind en op hetzelfde niveau als de inwoners een keuze maken. Ik ben niet van de vooringenomen beslissingen. Ik wil alle kanten van het verhaal aanhoren om een neutrale keuze te kunnen maken. Ik snap dan best dat er tegenstemmers zijn, bezwaarpunten kunnen er altijd zijn. Een weloverwogen beslissing zegt dat je het goed hebt gedaan en uit kunt leggen waarom.
Ik zal me nooit boven een ander stellen. Ik zit als medebewoner in de politiek en dat is het uitgangspunt. Ik mag in de raad zitten om mee te beslissen. Richting fractie is het voor mij een uitdaging om op een gezamenlijk standpunt uit te komen. Als ik dan een ander standpunt heb, dan vind ik dat lastig wil ik vechten voor mijn mening. Toch wil ik dan wel solidair zijn met de meerderheid, wat je dan ziet is dan ook weer dat als je alle voors en tegens op tafel hebt je als groep/fractie dan meestal toch tot consensus komt, en dat voelt goed.

Ik denk dat we met Doe mee een mooie positieve beweging hebben met een behoorlijke dosis kennis om ons in het Molenlandse verder te brengen en te staan voor onze inwoners.

De zaterdag van is een serie portretten van de mensen van Doe mee! Molenlanden. Op de zaterdag vertellen zij hun verhaal aan de keukentafel of buiten in de tuin. Ze vertellen je over wat ze doen op die zaterdag én ze laten je kennismaken met de mens achter het gezicht.

Dit portret is een onderdeel van ons zomerprogramma. We willen namelijk graag met jou in contact blijven. Nu je ons we vanwege corona niet op de markten in Molenlanden kunt spreken komen we onder andere op deze manier naar je toe. We trappen af met Joke Stravers, fractievoorzitter van Doe mee!

“Gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen”

“Zaterdag is voor mij de eerste vrije dag na een week werken. Ik start rustig met een ontbijt, koffie en de krant op zijn zaterdags, uitgebreid dus. Dan komen de klusjes in het huis. Schoonmaken en de was. Die was draait wel een aantal keren op zo’n zaterdag. Dan is het tijd voor de vergeten boodschap en dat kadootje. In de middag komt er dan tijd voor een stukje ontspanning. Lekker in de tuin zitten met een tijdschrift, stukje wandelen of hardlopen. Nee, geen politiek op de zaterdag. Tenzij we in de zomer of verkiezingstijd voor Doe mee! op pad gaan. Dan ben ik flexibel met de was hoor. Die verhuist dan naar een andere dag. De avond is voor de feestjes. Behalve nu in corona tijd. Dan wordt het met een boek of leuk tv-programma op de bank. Geen politiek op zaterdag dus. Sport en politiek is voor de zondag. Fietsen en de stukken doorlezen. ”

Wat typeert jou als mens?

“Ik kan relativeren, neem de dingen zoals ze zijn. Ik kan alles in perspectief zetten. Carpe diem, pluk de dag past bij mij. Daar voeg ik positivisme aan toe. Ik zie vooral de mogelijkheden, beren kom ik onderweg niet tegen. Dat heeft natuurlijk een keerzijde. Daar moet ik dan wel over nadenken, wat dat precies is. Ik zie die beer namelijk niet. Soms overschat ik de situatie en ben ik naar anderen niet altijd inlevend. Voor mij is er altijd licht is aan het einde van de tunnel.

Verder ben ik erg praktisch. In de politiek kan ik daar wel wat mee. Als fractievoorzitter kan ik koppelingen maken door mensen in hun kracht te zetten. Dat gebeurt zo natuurlijk, dat ik dat niet eens bewust doe. Ik zoek de mensen, die passen bij uitdagingen. De processen laat ik op de achtergrond, want ik wil korte klappen maken. Geleidelijkheid duurt mij dan soms te lang, daar heb ik dan het geduld niet voor. Aan de andere kant lukt het me zo wel om dingen in beweging zetten.

Geduld, ja en nee. Heb ik dus eigenlijk niet, maar toch wel. Ik ben energiek en als ik iets wil, dan moet dat meteen gebeuren. Als ik anderzijds iemand nodig heb, dan hoef ik niet zo nodig op de voorgrond en gun ik die ander het succes.”

Wat is het beste advies, dat je ooit hebt gekregen?
“Iemand zei me eens: Gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen. Ik heb dit in de politiek geleerd. Je kunt wel iets aantonen, maar de wezenlijke vraag is of anderen meekomen. Ik ben zo meer grijs, dus minder zwart-wit gaan denken. Daarmee bedoel ik, dat ik ruimer ben gaan denken in mogelijkheden. Ik ben me bewuster geworden, dat je compromissen moet sluiten als je met een groep wilt komen tot consensus (red: overeenstemming). Het heeft me ook iets geleerd. Ik heb geleerd om te denken in het grijze vlak om het hoogst haalbare te bereiken. Het doel moet helder zijn, maar dit proces heb je nodig voor het beste resultaat.”

Wat wil je voor jouw gemeente betekenen?
“Ik heb bewust voor een lokale partij gekozen, omdat lokale politiek begint bij de inwoners. Gezamenlijk vorm geven aan de woon-en-leefomgeving, van onderop bouwen aan de gemeente waar we wonen, werken en recreëren. Daar ligt de prioriteit en wil ik een invulling aan leveren

Een voorbeeld is de start met samenlevingsprogramma en de opzet van de dorpskaarten in deze eerste raadsperiode van Molenlanden. Geen coalitieprogramma dus, maar het initiatief vanuit de inwoners om het programma te maken. Daar gebeurt het en daar start het. Het moet niet, het mag. Daar ligt ook een verantwoordelijkheid voor de inwoners zelf, want zij kunnen zelf meewerken om het samenlevingsprogramma uit te voeren. Ik zet me dan ook in om bewoners daar bewust van te maken.

Dit is toch wel mijn kindje en dat koester ik. Dat kindje heeft ruimte, aandacht en de mogelijkheid nodig om op te groeien. Ik heb de inwoners nodig om het kind volwassen te laten worden. In de politiek zie ik, dat dit nieuw is en dat we er allemaal aan moeten wennen. Als de aandacht komt, dan gaan we ook zien dat het belangrijk is en bepalen de inwoners wat-wel-en-wat-niet uitgevoerd kan worden.”

Ineens staat de wereld op zijn kop. Alles wat vanzelfsprekend was wordt bijzonder. Het leven voor jou en ons is volledig veranderd. De één werkt in een vitaal beroep, waar ook letterlijk meer dan een beroep op je wordt gedaan en de ander zit van de ene op de andere dag thuis. Ziek of zonder werk. De angst voor wat komen gaat is voor velen misschien nog wel groter dan de angst voor Corona. Scholen, verenigingen, bedrijven en nog zoveel meer krijgen ook een harde financiële klap. Corona is het gesprek van de dag, het gaat bijna nergens anders over.

Toch heeft alles een keerzijde. Mensen en bedrijven gaan samenwerken om anderen te helpen. Jongeren ontdekken, dat ze minder digitaal zijn dan ze dachten, want fysiek contact is toch ook belangrijk. We zijn allemaal trots op de helden in de zorg, sommigen klappen nog elke dag voor ze. En jij? Hoe gaat het met jou? Kunnen we iets voor je doen? Kerken, dorpsberaden, gemeentes en nog heel veel lieve anderen bedenken wat ze kunnen doen. Jij kunt je aansluiten als je wilt. Heb je iets nodig of wil je je verhaal kwijt, dan kan dat ook.

Doe mee! is trots op alle initiatieven, die spontaan in de samenleving ontstaan om anderen in deze barre tijden een hart onder de riem te steken.

Een paar praktische link:

Tips en laatste nieuws over corona: https://www.rivm.nl/coronavirus/covid-19

Initiatieven in Molenlanden: FB  welzijnMolenlanden en MetmekaarMolenlanden

Natuurlijk doen we mee met NL Doet.
Een prachtig initiatief van het Oranjefonds, waarmee we ook in Molenlanden op meerdere plekken onze mouwen opstropen.
Dat doen we op zaterdag 14 maart in Nieuw-Lekkerland met het opruimen van zwerfafval en in Giessenburg met het seizoen klaarmaken van zwembad De Doetsekom.

Doe jij ook mee? Er is vast nog wel een klus waar je aan kunt sluiten in Molenlanden. Hier kun je ze vinden.

Welkom op open fractieoverleg Doe mee! op donderdag 12 maart in Oude School Giessen-Oudekerk

Doe mee! nodigt alle inwoners uit om de eerstvolgende gemeenteraadsvergadering voor te bereiden. We vinden het belangrijk, dat inwoners ook een plek hebben om actief mee te denken wat er in hun eigen buurt of straat gebeurt.
Daarom gaan we op donderdag 12 maart naar de Oude School in Giessen-Oudkerk (Oudkerkseweg 20). Het fractieoverleg begint om 19.30 uur. Het punt van de herontwikkeling van de school in Giessen-Oudekerk staat om 21.00 uur op het programma.

Raadsvoorstel: Initiatief voorstel pilot tiny en small houses.

Onze bijdrage:

In het coalitieakkoord staat:

“We willen verder inzetten op de flexibilisering van de woningmarkt; We denken daarbij b.v. aan tinyhouses.”

We waren dan ook blij dat dit nu op de agenda stond en we zijn ook blij dat andere partijen zo hebben meegedacht om dit tot uitvoer te brengen.

Dat was nog geen gemakkelijke opgave.

Voor ons is dit wel een prima voorstel  om alternatieve woonvorm te gaan benutten en flexibilisering van de woningmarkt.

We zijn echter nog niet zo overtuigd van de behoeften,  die binnen Molenlanden  zou bestaan om dit te verwezenlijken.

Verder zijn we ook nog niet overtuigd dat dit een oplossing zal gaan bieden aan de vastzittende woningmarkt.

We hopen dat de woonvisie die voor de zomer klaar moet zijn, daar meer aanzet toe zal geven.

Voor ons zijn de evaluaties cruciaal.

Vragen die we dan we dan o.a.  beantwoord willen zien zijn:

• Voldoet dit aan een behoefte van onze inwoners. Kortom hoeveel inwoners uit Molenlanden hebben zo’n woning betrokken?
• Hoeveel vraagt dit van onze ambtenaren. Nu stellen we 40000 extra ter beschikking maar hoeveel vraagt dit straks structureel.?
• Hoe is gegaan m.b.t. vergunningen inpassingen e.d.?

Verder zijn er nog vele andere vragen te beantwoorden.  Zoals is het stuk goed bekeken door onze juristen zodat een tijdelijke vergunning later niet omgezet moet worden in permanente.

Kortom dit voorstel  zal zeker bijdragen aan alternatieve woonvormen en is dan ook met onze steun,  raadsbreed aangenomen.