Wij zijn Molenlanden. Geen woorden maar daden. Wij zijn de beste!

Bijdrage kadernota, Berend Buddingh’

Voorzitter,

Het wordt ongetwijfeld een rustige avond. Normaal gesproken beleven we tijdens de behandeling van de kadernota het hoogtepunt van het politieke jaar. Nu heeft deze kadernota zelfs geen titel! Daar had toch best kunnen staan: Wij zijn Molenlanden! Wij zijn de beste! Want ja, Wij zijn Molenlanden. Verbonden en veerkrachtig dat was de titel van het coalitieprogramma, dus een eenvoudige Amsterdamse variant had velen van ons aangesproken. Overigens zou ik zelf de voorkeur hebben voor Wij zijn Molenlanden, geen woorden maar daden. Want zo’n gemeente willen wij natuurlijk ook zijn. Niet lullen maar poetsen en het beste voor onze inwoners. Molenlanden haalt het beste naar boven uit Ajax en Feijenoord. Wij zijn Molenlanden. Geen woorden maar daden. Wij zijn de beste!

En dat mogen we best eens wat vaker zeggen. We mogen trots zijn op ons zelf. Trots op deze gemeente. Trots op de inwoners. Trots op wat ons bindt. En trots op onze politieke cultuur. Want in een verdeeld Nederland, waar de extreme flanken de meeste aandacht krijgen, blijven we in Molenlanden en de Molenlandse raad met elkaar in gesprek. Blijven we constructief. Gunnen we elkaar moties of amendementen als dat het beleid beter maakt, als dat onze opvatting scherpt. Wij zijn Molenlanden, wij luisteren naar elkaar, debatteren met elkaar, en komen altijd weer verder met elkaar. En dat geldt ook voor onze samenleving. En laten we waakzaam blijven met elkaar op dit grote goed.

Zo kwam ik afgelopen zaterdag een bezorgde inwoonster tegen op de jaarmarkt in Hoornaar. Op de vraag of er nog wat te wensen was, was ze duidelijk en glashelder: geen coronaregels meer. Dat zou nooit meer mogen. Ik hoop dat ze er inderdaad nooit meer komen, maar niet omdat we het niet zouden willen, maar omdat er geen corona meer is. We verschilden duidelijk van mening. En mevrouw zei dat ze ook geen Doe mee!-stemmer was, maar wilde wel met mij in gesprek, omdat ze eindelijk weer in gesprek kon. Want dat was volgens haar de oorzaak van de verharding in de samenleving: we hadden elkaar 2 jaar niet meer gezien, niet meer gesproken, alleen nog maar vanachter een scherm. Mevrouw en ondergetekende waren het over weinig zaken eens, maar we vonden elkaar in het gesprek. Respect voor elkaar. Het is de politiek zoals Doe mee! het altijd al voor zich ziet. Dichtbij de mensen, altijd in gesprek, altijd eerlijk, altijd duidelijk, zonder valse hoop, maar met respect. En uiteindelijk doe je het om het voor iedereen een stukje beter te maken. Niet vanuit een grootse en meeslepende visie, niet vanuit een liberaal, sociaal-democratisch of christelijk wereldbeeld, maar gewoon vanuit de mensen, vanuit onze dorpen en die ene stad. Dat valt niet altijd mee, dat gaat niet vanzelf en dat is hard werken. Maar dat is waar politiek om draait. Dag in dag uit, week na week, jaar na jaar. Blijf in gesprek met elkaar.

Het is de politiek zoals Doe mee! het altijd al voor zich ziet. Dichtbij de mensen, altijd in gesprek, altijd eerlijk, altijd duidelijk, zonder valse hoop, maar met respect. En uiteindelijk doe je het om het voor iedereen een stukje beter te maken.

En dan helpt het niet als de gemeente waar je zo trots op wilt zijn en trots op bent, als die gemeente af en toe en af en toe te vaak, zo beroerd communiceert. Want voorzitter, we willen een benaderbare en bereikbare gemeente zijn en we gaan ons daarin continu verbeteren, schrijft u in het begin van deze kadernota, maar het woord communicatie komt in deze kadernota niet voor. En we geven er ook geen euro aan uit. Bij het hoofdstuk Bestuur en ondersteuning (paragraaf 0.0, hoe symbolisch wil je het hebben, er zit geen pit in, geen alcohol, kraak nog smaak), gaan we geld uitgeven aan digitalisering en ICT en niks, nada, noppes aan communicatie. En de inwoner gilt het uit en hoort en ziet niks van de gemeente. Je kunt de beste gemeente van de regio zijn, maar als je inwoners het niet zien, moet je er wat aan doen. Wanneer gaat dit college daar wat aan doen? Wanneer maken we echt verbinding met de inwoners. En bestaat onze communicatie niet voor een groot deel uit het herstellen van wat er mis ging. De simpelste en meest directe vorm van schriftelijk communiceren lijkt deze gemeente in de ban gedaan te hebben: de brief, de kaart, de flyer. Huis-aan-huis. Het gebeurt niet meer. En welk dorp je ook pakt in deze gemeente, waar ook gewerkt aan de infrastructuur, welke plannen er ook liggen, welke ontwikkeling ook wordt gestart, we communiceren half, minder of niet. En dat is zo jammer. Gemiste kansen-politiek. Kijk naar de afgelopen verkiezingscampagne van bijna alle partijen en zie hoe je je inwoners bereikt: op straat en op papier. Van deur van deur, van straat tot straat.  Doe mee! verwacht in de begroting 2023 de nodige aandacht voor dit onderwerp. En wij verwachten ook een flinke toelichting op stads- en dorpsgericht werken. Want echt, papier is geduldig, maar voor de zinsnede ‘medewerkers kennen de inwoners en zijn betrokken’ is meer nodig dan een goed toetsenbord. Opschrijven is makkelijker dan uitvoeren. Communicatie is ook nu weer cruciaal. U bent aan zet. En wij wachten nog even af.

Voorzitter, collega Asmus heeft ons punt al gemaakt richting Vermogenspositie van onze gemeente. Op pagina 4 gebruikt het college het woord rooskleurig. En op pagina 14 schrijft u dat er geen noodzaak is tot bezuinigen. Rooskleurig en geen noodzaak tot bezuinigen. En er zit nog altijd dezelfde wethouder financiën. En het meest kritische raadslid op financieel gebied is toegetreden tot dit college. Rooskleurig en geen noodzaak tot bezuinigen. U maait het gras voor onze voeten weg. U ontregelt deze raad. Want het is al drie jaar aan Doe mee! om te melden dat u het te somber ziet en het er straks echt goed uit gaat zien bij de begroting. Maar we accepteren het. Tijden veranderen nu eenmaal, dat is duidelijk. Wij kijken uit naar de begroting 2023 en verder. Daarin verwachten we overigens op de volgende punten nog extra inzet:

  1. De energietransitie. Elke gemeente en elke inwoner moet dit bovenaan de prioriteitenlijst hebben staan. Ook wij zullen alles op alles moeten zetten om processen te versnellen. Als we de begroting behandelen komende november, staan keihard voor de vraag: “hoe komt Jan Splinter door winter”. Veel truien kopen en betaalbaar je huis verwarmen. Oftewel: de energietransitie is actueler dan ooit!
  2. Bibliotheekwerk, want als je constateert dat de laaggeletterdheid niet aan Molenlanden voorbij gaat, zorg dan dat het bibliotheekwerk bereikbaar blijft en zelfs uitgebreid wordt.
  3. Stimuleer de cultuur. Zet Molenlanden op de kaart. Stimuleer niet alleen de samenleving, maar neem ook zelf het initiatief. Pak het initiatief voor een kunstmanifestatie op!
  4. En kom met een voorstel hoe we onze eigen inwoners voorrang kunnen geven bij woningbouwplannen. Kijk naar meer dan de landelijk wetgeving. Kijk naar het schemergebied. We kunnen Molenlanden niet dichttimmeren, dat willen we ook niet, maar onze eigen inwoners een handje helpen, zouden we toch moeten kunnen.

 

Voorzitter. Wij zijn Molenlanden. Wij zijn de beste. Geen woorden maar daden. Aan de slag!