Als in november 2020 in de gemeenteraad gesproken zal gaan worden over het bibliotheekbeleid in de gemeente Molenlanden is voor de Doe mee! fractie één ding duidelijk geworden: In Giessenburg willen de inwoners heel graag de bieb terug.

Afgelopen zaterdag 26 september trok een deel van de fractie, vergezeld met de opvallende gele Doe mee! caravan, naar Giessenburg. Onder aanvoering van Giessenburger Ruud van Rijn ging men het gesprek aan met de inwoners over de bibliotheekvoorziening in het dorp.

De gesprekken leverden een duidelijk beeld: de inwoners van Giessenburg zijn nog niet vergeten dat zes jaar geleden de bieb is wegbezuinigd. Voor velen een onbegrijpelijke beslissing.  Het was een fantastische voorziening, die inspeelde op de behoefte die er was en nog steeds is.  De bibliotheek, waarvan indertijd 25% van de Giessenburgers lid was, was gesitueerd in een speciaal daarvoor ontworpen  gebouw. Dat dit gebouw nu alweer zes leeg staat is voor mening inwoner een doorn in het oog. De gevolgen van de sluiting zijn ook helder. Hoewel veel inwoners hun lidmaatschap hebben opgezegd, maken ook veel Giessenburgers nog gebruik van het afhaalpunt van bibliotheek AanZet in de dorpskamer. Ook wijken heel wat inwoners uit naar Hardinxveld of Gorinchem.

Ruud is reëel over de respons en de volgende stap. ‘Uiteraard is het makkelijk handtekeningen ophalen om een nieuwe voorziening te realiseren. Of eigenlijk uit te breiden als je kijkt naar het afhaalpunt dat er nu is. Maar het mag toch opvallend heten dat op zo’n ochtend duidelijk wordt dat 75% de bibliotheek echt mist en het een voorziening vindt die echt bij het dorp hoort. Met 4500 inwoners heb je het natuurlijk ook niet over een klein dorp. En gezien de respons, mag je ervan uitgaan dat het een goed gebruikte voorziening gaat worden. Zo was het en zo zal het weer zijn. Voor jong en oud!’

Ruud benadrukt nog maar eens dat het zeker niet de bedoeling is dat een bibliotheek in Giessenburg ten koste gaat van andere bibliotheekvoorzieningen. ‘Tien jaar geleden werd er door sommigen wat meewarig gekeken naar boeken en bibliotheken. Die tijd is gelukkig voorbij. Iedereen beseft dat goed lezen en het bereikbaar hebben van boeken belangrijk is voor de ontwikkeling van kinderen èn volwassen. Ieder dorp zal geen bibliotheek kunnen krijgen, maar er moet meer mogelijk zijn dan we nu hebben. We gaan het college en onze wethouder maar eens uitdagen!’

De zaterdag van…

Beloofd is beloofd. We gaan weer verder met de interviews van de fractie en (bestuurs) leden van Doe mee! Vandaag een dubbelinterview met Cees en Trudy Heiden. Cees is algemeen bestuurslid van Doe mee!, maar Trudy was degene, die lid werd van Gemeentebelangen.

Steeds als ik bij Cees en Trudy over de drempel stap, dan komen er mooie herinneringen naar boven. Zij wonen namelijk in het huis van mijn opa en oma en de indeling is nog zoals toen………….

Hoe ziet jullie zaterdag eruit?

Cees: “Zaterdag, zaterdag? Het is hier elke dag zaterdag. Nou niet helemaal, want als het écht zaterdag is dan gaan we er eerst voor zitten. Voor de dikke zaterdagkrant en de puzzels. Dan moet ik opletten, dat ik de schapen vóór 12 uur brokjes voer, want anders wordt het rond 13 uur een gebler. Dan zakken we in middag naar de Albert Heijn in Giessenburg voor de boodschappen. De zaterdag is voor ons wel een vrije dag, want het is weekend. Dat geldt ook voor de zondag. Dan respecteren we alle rust. In de tijd dat ik werkte, was zaterdag de klusjesdag. Dat hoeft nu niet meer.”

Altijd drukke baan. Was er tijd voor hobby’s?

“In het verleden was ik voetballer en later ook coach en hoofdtrainer bij diverse Rotterdamse clubs.  Ik kon me toen niet voorstellen, dat ik dat nooit meer zou doen. Snel uit het werk naar de voetbal, Trudy heeft me daar altijd in gesteund.

Toen we in 1996 vanuit IJsselmonde  verhuisden, bedacht ik me dat ik niet eeuwig voetbaltrainer kon blijven. Ik kon nog een jaar bij tekenen, maar ik merkte dat ik veel hooi op de vork had in combinatie met het werk. Ik proefde, dat ik er niet mee door kon gaan. Ik heb het seizoen nog wel afgemaakt. Het was toen ook makkelijker om afscheid te nemen. Het is goed als je daarin zelf de regie kunt nemen. In mijn actieve voetbalcarrière had ik een andere ervaring. Ik heb tot 33 jaar in het 1^e elftal gespeeld en ik had achteraf gezien eerder zelf moeten stoppen.”

Wat is er dan gebeurd?

“Een nieuwe trainer negeerde mij en vertelde me niet dat ik niet meer nodig was in het eerste. Er gebeurde toen iets met mij en gaf aan  nooit meer onder zijn leiding in het eerste te willen spelen. Ik ben wel in de selectie gebleven voor de loyaliteit aan het selectieteam en de vereniging.

Ik heb een fantastische baan gehad en een mooie voetbalcarrière. Ook is me in het werk iets vergelijkbaars overkomen in een reorganisatie. In dat proces miste ik de menselijke waardes. In het ene jaar kreeg ik een beloning voor bijzondere prestaties en in het volgende jaar werd ik met zoveel anderen gedeclasseerd. Door vol te houden kwam ik uiteindelijk weer in mijn juist positie. Ik was weer nodig. Volhouden zit in mijn DNA. Door deze voorvallen heb ik geleerd, dat ik in het vervolg de regie meer in eigen hand moet nemen.

Trudy vult aan: “Toen heb je ook je strijdlust gebruikt.”

Cees: “Trudy kon in beide gevallen wel de scherven oprapen. Trudy: Bij de voetbalervaring vond Cees het toen onfatsoenlijk, Toen de trainer veel later zijn verontschuldigingen aanbood, vond ik het wel weer goed.”

Waarom de move van IJsselmonde naar de Alblasserwaard?

“Alles in Ijsselmonde, mijn geboorte dorp, werd volgebouwd. We zijn toen eerst in de Hoekse Waard op zoek gegaan en we vonden uiteindelijk in Ottoland een huis. Hoe we daar terecht kwamen? We fietsten in die tijd samen veel op de racefiets. Toen dat huis te veel onderhoud ging vragen en wij meer vrijheid wilden, zijn we naar Groot-Ammers verhuisd.”

En toen ging je met pensioen. Hoe ervaar je die tijd?

Ik ben een jaar voor mijn pensionering als ZZP’er gestart. Dat moment van december 2012 kwam een keer en ik wilde toen geen afscheid nemen van de maatschappij. Ik heb daarna nog 5 jaar als (technisch) coach bij aannemingsbedrijf Heijmans gewerkt. Met mijn 70^e ben ik gestopt. Want anders had ik me niet meer geloofwaardig gevoeld. Er kwam tijd voor andere dingen en ik ben samen met Trudy gaan golfen. Ik wilde niet nog een keer alleen weg.”

Hoe is het leven nu samen?

Trudy: “We proberen zoveel mogelijk te genieten..Ik doe de huishouding en  Cees doet de buitenomgeving. Dat golfen is fijn samen. We hebben hier een klein landgoed van 4000 m2. om te onderhouden.”

Cees: “De tuin en de schapen zijn mijn way-of-life. Ik ben een buitenman.  Voor het gras was het een keuze tussen een maaimachine of schapen. Het werden  schapen  en ik ben gek op die beesten. Het zijn nu 6 Soays uit Noord-Schotland.  Klein model gehoornde schapen, die we in Goudriaan zagen. Later heb ik ook nog 4 Oussanten er bij genomen.. Ik heb belangstelling voor de eigenschappen van de  sterrenbeelden van mensen. De Soays met uiterlijke kenmerken van een steenbok passen wel bij een steenbok zoals ik.”

Wat hebben de sterrenbeelden voor betekenis in jouw leven?

“Sterrenbeelden van mensen zijn voor mij een soort  hulpmiddel. Het heeft te maken met de belangstelling, die ik heb voor de mens. En hoe het type mens  in een team of werkomgeving acteert. Bij de sport, op het werk, in het project of op reis. Ik heb dat naast de eigenschappen van Belbin teamrollen en communicatiestijlen geplaatst. Na een analyse van deze eigenschappen ontdekte ik verrassende verbanden. Deze kennis van eigenschappen geven mij inzicht en hulp  hoe de “”mens “” in het sociale leven acteert.”

Hoe kijk je hiermee naar de fractie van Doe mee!?

“Dat kan ik niet, omdat ik geen onderdeel ben van de fractie. De DNA van Doe mee! is wel van de daadkracht en gevoel.”

Trudy: “Ik wil er wel iets over zeggen: ze deugen wel.”

Cees: “Ik sluit me daarbij aan. Ik ben algemeen bestuurslid en wij nemen als bestuur afstand van de inhoud. Dat vind ik goed. Er zijn namelijk verschillende rollen tussen de fractie en het bestuur. Het bestuur geeft de fractie de ruimte en loopt haar niet in de weg. Ik zou het voor het bestuur wel fijn vinden als er wat jongeren in zouden komen. En als ik naar de fractie op afstand kijk, dan zie ik harmonie. Iedereen heeft zijn draai wel gevonden.”

Hoe zijn jullie bij Doe mee! terecht gekomen?

Trudy: “Ik ben lid geworden van Gemeentebelangen. Dat was in de tijd van de verkiezingen. Ik vond dat gemeentebelangen te veel als een nee partij werd afgeschilderd en  wilde wel een verkiezingsbord van Arco Bikker in de tuin. Om in het Achterland de lokale politiek te promoten. Ik  had en heb sympathie voor  een onafhankelijke partij.”

Cees: “Ik zei nog: Als je mij er maar niet bij belast. Zo zijn we bij Doe mee! terecht gekomen en nu zijn we allebei lid.”

En de stap naar een bestuursfunctie?

“Thijs de Bruijn had aangegeven, dat hij wilde stoppen als penningmeester. Ik ben toen benaderd door voorzitter Kees de Bruijn met de vraag of ik hem op wilde volgen. Nu ben ik algemeen bestuurslid van Doe mee!, want ik wil nog graag meedoen. Ik wil als bestuurslid wel iets te betekenen hebben en daarom ondersteun ik de campagne en ik analyseer stukken en resultaten.”

Waar zou je in het leven nog voor willen gaan?

“Dat is moeilijk te beantwoorden. Dan ga ik dingen zeggen, die niet reëel zijn. Ik kan zeggen, dat ik mijn handicap 11 ga halen met golfen. En dan?”

Trudy: “Ik kan het wel samenvatten met: Zo lang mogelijk gezond blijven.”

Cees ondersteunt: “Ik wil geen competitie meer. Ik doe nu ook leuke dingen en die gebeuren in en om het huis. We hadden wel een cruise naar de Bahama’s kunnen maken, maar dat past niet bij ons. Als één van ons iets dolgraag wil, dan doen we dat samen. We gaan graag uit eten, naar het theater, naar een Wellness Resort en met de familie genieten van live cooking bij Van der Valk. Alleen nu even niet. In deze coronatijd kan boodschappen doen zelfs een uitje zijn We zitten in zelfgekozen lock down.”

Op zaterdag 26 september start Doe mee! haar najaarstour “Op weg naar 2022” Geen landelijke campagne voor de Tweede kamer verkiezingen voor ons, dus hebben we alle tijd en aandacht voor super lokaal. Zo was ook onze verkiezingsbelofte: “We komen terug elk jaar en in elke buurt.” Corona zorgde er dit jaar voor, dat er in de dorpen en de stad Nieuwpoort geen markten waren. In het najaar willen we vooral doen wat wél kan. Natuurlijk geven we elkaar de ruimte en doen we dat op gepaste afstand.

Zaterdag morgen zijn we in het centrum van Giessenburg en als je er bent, dan heb je de primeur. Want we hebben een mobile Doe mee! home, die de hele najaarstour met ons meereist.

Heb jij een onderwerp waar je met ons over in gesprek wilt? Meld het ons via E-mail info@doemeemolenlanden.nl of telefonisch via (06) 1259 3581 en wie weet staan we binnenkort met onze mobile Doe mee! home binnenkort bij jou in de straat!

Waarom Grapperhaus gewoon had moeten aftreden

En weer krijgt het aanzien van de politiek een dreun …

Het niet aftreden van de minister van Justitie deze week is de zoveelste dreun die het politieke aanzien krijgt te verduren. En dat is niet iets dat alleen de zoveelste barst in de Haagse kaasstolp creëert, maar het raakt een ieder die actief is in de politiek en het openbaar bestuur. Ook de goedwillende liefhebbers in de lokale politiek. Ook die in Molenlanden.

Te paard en te voet

Zelfs de motie van afkeuring, de milde vorm van de motie van wantrouwen, kreeg geen meerderheid in de Tweede Kamer. De coalitiepartijen met SGP stemden er niet mee in. Wel constateerden iedereen dat de geloofwaardigheid van Ferd ‘Juno’ Grapperhaus een flinke smet op het blazoen heeft gekregen, maar VVD, CDA, D66, CU en SGP vinden dat hij de komende maanden zijn best mag gaan doen om dat vertrouwen weer terug te winnen. Het spreekwoord dat vertrouwen te paard gaat en te voet komt en de kabinetsperiode op zijn einde loopt, dus dat er voor die wandeltocht weinig tijd is, gaat aan deze partijen blijkbaar voorbij. Sorry en nog een keer sorry en nog een keer en tranen … maar uiteindelijk blijft alles zoals het was. O nee, de misstap van de minister gaat er wel toe leiden dat de misstappen van anderen niet meer zullen leiden tot een aantekening op het strafblad. Toch nog winst, sprak de cynicus.

Aflaat

Vertrouwen was een centraal woord in het debat vorige week met de minister van Jusititie. Het vertrouwen in de minister was meer dan zwaar geschonden. Ferd Grapperhaus overtrad tijdens zijn bruiloft met handen en voeten de mede door hem gestelde coronamaatregelen waarin we anderhalve meter afstand moeten houden en geen handen schudden. De minister van Justitie, met in de portefeuille het handhaven van de ingestelde regels, bracht het werk van de BOA’s, de uitvoerders in de handhaving in een onmogelijke positie, maar komt uiteindelijk weg met excuses en een aflaat aan het Rode Kruis (leve de zorg!).

Pluche

Op de sociale media was het al snel duidelijk dat de minister zou moeten of had moeten aftreden. Ongeloofwaardig. Krokodillentranen. De arrogantie van de macht. Klassejustitie. En tegelijkertijd constateert ‘men’ dat er niets nieuws is aan het front: de politieke elite blijft zitten waar ze zit. Het pluche lijkt onweerstaanbaar. En de minister die als een redelijk onafhankelijk denker zijn entree maakte 3 jaar geleden, op zijn woorden terug moest komen omdat hij nog moet wennen aan het politieke handelen, die blijkt nu, anno 2020, al zo gehecht aan zijn plek, zo overtuigd van zijn eigen kwaliteiten, dat hij aftreden geen optie vindt. Zelfs niet als het symbolisch zou zijn. Want Ferd Grapperhaus is onmisbaar. Volgens Ferd Grapperhaus en zijn politieke vrienden.

Dividendbelasting

En daarmee bevestigen Ferd en de meerdheid van politiek Den Haag het beeld van de politiek nog maar een keer. Graaiers die er voor zichzelf zitten, politici die regels en wetten opstellen waar ze of voordeel van hebben of zich niet aan hoeven te houden. Plucheplakkers die niet weten wat er in het land leeft. Nadat Mark Rutte twee jaar geleden zijn vrinden van Unilever en Shell via de dividendbelasting een paar miljard wilde toeschuiven ten koste van het onderwijs, de zorg en noem maar op, daar bevestigt Grapperhaus nog maar eens het negatieve beeld van politici en bestuurders. Iedereen die zich niet aan de corona-regels is een aso, maar voor Ferd gelden de regels niet. Die fotograaf in de bosjes is misschien niet netjes, maar zijn foto’s maakte in één klap duidelijke dat er geen moment bij Ferd en zijn gasten over de anderhalve meter is nagedacht. Politici? Ze zitten er alleen voor zichzelf.

Qbuzz

En ja, ook in Molenlanden zitten politici. Raadsleden en wethouders. Mensen die hun best doen om wat van deze gemeente te maken. Met vallen en opstaan. Want ook in onze gemeente kan niet alles. Niet iedere vergunning wordt verleend. Sommige dossiers lopen wel heel lang. En veel van wat we doen, is een soort huiswerk, waar je niet heel vrolijk van wordt. Laat staan dat de krant het boeiend vindt. Dus ook regionaal bewegen we op de golven van de incidenten waar de politiek niet persé een mooi beeld laat zien. Een college dat een zogenaamde ondernemer campinggasten laat wegjagen om huisvesting voor arbeidsmigranten als melkkoe te gebruiken. Een meerderheid in de raad die lak heeft aan de meerderheid van de inwoners die wel gewoon op zondagmorgen op een terras willen zitten. Een verbouwing van ‘het eigen’ gemeentehuis voor 4 ton, met straks nieuwbouw van 10 miljoen in zicht, terwijl er nog wel 1,5 miljoen bezuinigd moet worden. Dat zal dan wel weer ten kosten moeten gaan van ons, de inwoners! En waarom moest trouwens dat hele Molenlanden er komen? Toch alleen omdat de dames en heren politici dat wilden? Meer verdienen en minder doen? Maar de Qbuzz rijdt niet meer! Of het allemaal klopt, is niet aan de orde: het beeld staat er.

En daarom had Ferd Gapperhaus gewoon moeten aftreden. Gewoon. Ten tijden van een pandemie de basale regels overtreden (waarschijnlijk waren er ook geen handgelletjes), is voor de minister van handhaving meer dan een doodzonde. Wat was het mooi geweest, als deze minister, waar veel lof voor was tot zijn misstap, gewoon had gezegd: ik heb een fout gemaakt, die ik niet had mogen maken, ik treed af. Een ieder had gezegd: hoe kun je zo dom zijn, maar respect voor zijn beslissing. En mocht het CDA in een nieuwe kabinet terugkeren, dan had hij met opgeheven hoofd kunnen terugkomen. Maar zo zijn politici niet. Die zitten er namelijk alleen maar voor zichzelf. Zelfs Juno Grapperhaus.

Het is zonde. Voor het aanzien voor de politiek. Ook op lokaal niveau.

Berend Buddingh’

Voor de meeste van ons zijn de vakanties weer over. Dus is het tijd voor een recept waarmee we weer in de vakantiesfeer komen. En bij ons thuis lukt dat elke keer weer met dit recept. Dit jaar zijn we niet op vakantie geweest, dus hebben we het gewoon een keer extra gemaakt. Het is een authentiek recept wat we meer als 30 jaar geleden hebben meegenomen uit Griekenland. Deze Kook-Mee gaan we Moussaka maken!

Ik waarschuw je alvast: ik vind het veel tijd kosten…omdat het zo heerlijk ruikt en ik zo lang moet wachten voordat ikmag eten.  Maar als het dan klaar is, witte wijn of retsina er bij en ik zit weer in dat kleine restaurantje aan de haven met die vriendelijke , wat smoezelige, oude ober annex hulpkok annex afwasser, die ons avond na avond de heerlijkste gerechten voorschotelde. En daarna die strandwandelingen met Tineke… we dwalen af.  We snel gaan beginnen.

Let op: Ik heb het deze keer voor slechts 3 personen gemaakt. Dus die hoeveelheden zie je op de foto’s. Het recept hieronder gaat echter uit van 6 personen. (En als ik je een tip mag geven : maak het altijd voor 6. De restjes –als die er zijn- smaken opgewarmt nog beter.)

We hebben nodig:

Voor de vleessaus:

Tip1: je kunt -als iemand geen lamsvlees lust- ook rundergehakt gebruiken.

Tip2: met kinderen aan tafel vervangen we de witte wijn gewoon door een scheutje witte wijnazijn (0,2dl)

Voor de roomsaus:

Stap 1: de basis

Snij de aubergines in plakken van ongeveer 1 cm. Bestrooi ze met zout en laat ze een uur uitlekken.

Dep de plakken droog met keukenpapier, bestuif ze met bloem en bak ze aan beide kanten goudbruin in een deel van de olijfolie.

Kook de macaroni “bijtgaar” volgens de verpakking.

Verwarm de oven vast voor op 180 graden.

Stap 2: de vleessaus

Bak de ui en de knoflook in een deel vd olijfolie. Doe het gehakt er bij, maak het los met een vork en laat het bruin worden.

Doe alle overige ingredienten voor de vleessaus er bij. Dus de tomaten, de tomatenpuree, kaneel, oregano en wijn.(of azijn)Alle in 1 keer er in en even roeren.

Laat alles zachtjes sudderen en inkoken tot er een dikke saus is ontstaan. Breng op smaak met wat zout en peper als je dat wilt.

Stap 3: de roomsaus

Smelt de boter in een steelpan, doe de bloem er bij en laat het al roerend ongeveer 3 minuten zachtjes koken. (zorg dat het niet bruin wordt, laag vuur en blijven roeren.)

Klop er al roerende beetje bij beetje de warme melk door en laat de saus nog 2 minuten doorkoken tot hij glad is.

Haal de pan van het vuur en klop er de eieren en de helft van de kaas door.

De finale:

Vet een rechthoekige ovenschaal van ca 35x25x5cm in.

Leg een laag aubergines op de bodem, verdeel de helft van de gekookte macaroni erover. Dek het af met de helft vdvleessaus. Herhaal dit en sluit af met een laag aubergines.

Dek het geheel af met de roomsaus en strooi de resterende kaas erover.

Bak het 1 uur in de oven en laat het voor het opdienen dan nog 5 tot 10 minuten rusten.

Een griekse (boeren) salade er bij, een stuk brood en een wijntje en we zijn weer op vakantie.

καλή όρεξη !!