Een interview met de nieuwe kandidaat wethouder
Maarten van Helden is de nieuwe kandidaat wethouder voor Doe Mee! Molenlanden. In de raadsvergadering van dinsdag 19 september gaat hij zijn nieuwe functie voor de gemeente Molenlanden aanvaarden.
Wie is de man achter die brede glimlach? Ga met hem een avondje aan de keukentafel zitten en je weet alles. Van hoe hij het zelf ervaarde toen zijn vader wethouder was in Aardenburg tot zijn gretigheid om zelf in Molenlanden de mouwen op te stropen.
Getrouwd met Ayesha Kallan. Goel, de vader van Ayesha, woont bij hen in een mantelzorgwoning.
Houdt van tuinieren, lezen, muziek, live concerten, vintage & brocante winkels afstruinen, met zijn boot varen, stedentrips en reizen. Favoriete reisbestemming is Suriname.
Het was een complete verrassing voor mij dat Joke van de Graaf, fractievoorzitter van Doe mee! Molenlanden, mij vroeg of ik wethouder wilde worden. Tijdens de campagne in 2022 had ik wel eens laten doorschemeren, dat ik zoiets wel erg leuk zou vinden. Alleen was dat toen natuurlijk niet aan de orde. Ik was dit jaar benoemd als burgerraadslid en hoopte gewoon dat ik ooit raadslid zou kunnen worden. Verrast dus, maar geen moment twijfel om het te willen doen.
In mijn huidige functie werk ik aan grote opgaven zoals energietransitie, klimaatadaptatie en mobiliteitstransitie. Ik snap dat dit onderwerpen zijn die voor veel inwoners ver van hun bed staan. Simpel gezegd is het mijn taak is om te zorgen voor de kwaliteit van hoe je woont. In je buurt, je wijk en je dorp of stad.
Dit betekent, dat ik me sterk maak voor de gezondheid van de mensen. In ruimtelijke (bouw)plannen gaat dat dan om bescherming tegen bijvoorbeeld geluidoverlast, slechte lucht en hittestress. Aan de andere kant gaat het om het ontwikkelen van groen en zorgen dat inwoners zich voldoende kunnen bewegen, door de omgeving rondom de woningen in te richten om te kunnen wandelen en fietsen.
Daar zit in mijn huidige functie dan ook het spanningsveld, omdat deze belangen niet altijd worden meegenomen in de plannen. Dat komt, omdat de provincie een opdracht heeft om snel en veel woningen te bouwen. Dan is er voor de ’gezonde’ onderwerpen minder aandacht.
Dat spanningsveld is nu juist het leuke aan mijn werk. Hoe kun je daar, door alle belangen samen te brengen en af te wegen, er met elkaar het maximale uithalen? Dat zou ik straks graag met alle plannen en opgaven in Molenlanden ook beet willen pakken: “Hoe haal ik er het beste uit voor de inwoners.”
Hoe ik dat zie?
Als wethouder krijg ik vanuit de raad een opdracht. De raad bepaalt voor het college de opdracht met de kaders. Ik denk dat het als wethouder belangrijk is om binnen een opdracht voldoende bewegingsruimte te krijgen om te kunnen manoeuvreren. Die ruimte heeft natuurlijk alles met vertrouwen van de raad te maken. De opdracht mag ik dan verder in het college toetsen aan het realiteitsgehalte: “Wat kan wel, waar schuurt het en hoe lossen we dat op?”
In de samenwerking met het college is voor mij de kwaliteit van de raadsstukken belangrijk. De goede discussie daarover wil ik dan ook eerst met mijn collega’s in het college voeren.
Voorproefje op het raadsdebat?
“Nee hoor, ik zie het college als een team, waarin je met elkaar samenwerkt. Ik ben nu een ‘jonkie’ in dat team, maar wil wel scherp zijn op de inhoud en de verantwoordelijkheid nemen voor het totale beleid van gemeente Molenlanden.”
Verder wil ik graag kennis maken met alle raadsfracties. Ik snap dat er in het duale stelsel duidelijk een onderscheid is in rollen tussen raad en wethouders. Toch is een goede onderlinge communicatie voor mij belangrijk. Dus raadsleden: “Als er een vraag is, schroom niet om die te stellen.” Die uitnodiging wil ik meteen aan de raad doen. Zeker in het begin, want ook ik wil groeien in mijn rol. Als uitvoerder is het mij belangrijk om gevoel bij de raad te krijgen en dat vast te houden.
Het belangrijkste is denk ik nog wel, wat inwoners van mij mogen verwachten. Ik wil de initiatieven van inwoners serieus nemen en de portefeuille kerngericht werken inzetten om het college en de inwoners dichter bij elkaar te brengen.
Hoe ik hen denk te bereiken?
Daar heb ik wel een idee bij. Mijn vader was ook wethouder. Dat was in een andere tijd en op een andere plek. In Aardenburg van 1983 tot 1986 en 1990 tot 1995. Ook hij was van de grootste lokale partij (Gemeentebelangen), grappig hè! De gemeente was een stuk kleiner en hij ging bij de inwoners langs als er iets speelde. Dat heb ik van huis uit mee gekregen.
Misschien ligt de eenvoud ook juist daar wel. Ik spreek graag met mensen over de gewone dagelijkse dingen van het leven. Nu hoor ik bijvoorbeeld op straat, bij de supermarkt, bij plaatselijke ondernemers of op de fitness, wat er speelt in en om Arkel en dat wil ik blijven doen. Tijd vrijmaken om mensen in hun eigen buurt te ontmoeten en te spreken over wat voor hen belangrijk is. Dat is toch de sleutel om dichtbij inwoners te staan?
En natuurlijk is mijn vader trots. Hij heeft mij wel ‘toevertrouwd’ dat er tussen 1982 en 2023 in gemeenteland veel veranderd is.
Ik ben blij dat ik onbewust al binding heb met de hele gemeente Molenlanden. Dat helpt mij nu om alle dorpen en die ene stad snel beter te leren kennen.
Ik kwam in 1993 in Arkel wonen, omdat ik een baan kreeg als beleidsmedewerker milieu en rampenbestrijding in gemeente Giessenlanden.
Sindsdien maak ik gebruik van de voorzieningen in de buurt. De boodschappen doe ik in Arkel, de planten en tuinspullen in Hoogblokland, het ijs in Giessenburg en kaas in Hoornaar. Ook maak ik met Ayesha graag een ommetje naar Oud-Alblas om zuivel te halen en naar Langerak voor de kersen en al het andere fruit. En als het past, dan bezoeken we de jaar- en rommelmarkten in de regio.
Als persoon ben ik praktisch ingesteld en hou van gezelligheid en mensen om me heen. Ik ben vrolijk en optimistisch en ben een mensenmens. Bij mij is het glas halfvol. Daar zit een keerzijde aan, want ik leg voor mezelf en mijn omgeving de lat hoog. Als ik met mijn beste vriend bijvoorbeeld een straatje ga leggen, dan gaan we voor 110% resultaat. Passen, meten en nog een keer de waterpas erbij. Natuurlijk lukt dat niet en dan komen we uit op zeg maar 95%. Het verschil is dan dat ik aan de voorkant niet voor die 95% ga. Ik wil alles eruit halen wat erin zit.
Ik streef dus naar het optimale. Wel met het besef dat er altijd samenwerking en uiteindelijk een compromis nodig is om resultaat te bereiken. Zie het als een puzzel leggen. Je hebt strategisch de goede keuzes nodig om de opzet te maken en het doel te laten zien. Die basis zul je uit moeten leggen aan het team van puzzelaars, want je hebt hen allemaal nodig om de stukjes passend te maken.
Die puzzel van Molenlanden, over alle aspecten waarvoor de gemeente verantwoordelijk is of mee te maken krijgt, wil ik graag samen met het college, de raad en de inwoners gaan leggen. Ik heb er heel veel zin in!