Arco Bikker en Johan Quik zijn de wethouders van Doe mee! Op 2 januari 2019 startten ze met hun baan als bestuurder van de nieuwe gemeente Molenlanden. Na bijna 2 jaar krijgen ze podium om te vertellen wat er in hun leven veranderde, waar ze trots op zijn en wat we in de komende regeerperiode nog van ze mogen verwachten.

Paspoort: Johan Quik

Geboren: 24-10-1963 in Kinderdijk

Woonplaats: Nieuw-Lekkerland

Favoriete eten: boerenkool van mijn moeder.

Favoriete boek: De Mammoetjagers, het boeide me vanaf het begin. Ik denk, omdat ik het las in de omgeving van Larochette in Luxemburg. Daar waar het zich ook af zou kunnen spelen.

Stad: Rotterdam

Gezin: Getrouwd met Nell, zoon en dochter die de deur al uit zijn. Zoon woont tijdelijk weer met vriendin in huis, omdat hun huis nog niet beschikbaar is.

Vrije tijd: Dat is beperkt en als ik het heb, dan ga ik graag varen.

Quote: “Mijn gezicht spreekt boekdelen”

Paspoort: Arco Bikker

Geboren: 23-2-1974

Woonplaats: Groot-Ammers

Favoriete eten: Chinees van Fat Kee in het dorp.

Stad: Nieuwpoort

Favoriete boek: Wij zijn de Bickers van Simone van der Vlugt. Ze heeft het verhaal van mijn oorsprong aan een boek toevertrouwd, dat las ik in 1 keer uit natuurlijk.

Gezin: Getrouwd met Ellen en vader van vier.

Vrije tijd: Geiten fokken en mijn doel is een hele speciale geit in de stal. Ik wil nog die ene hoornloze Lakenvelder fokken.

Quote: “Je grootste kracht is ook je zwakte”

Hoe heeft het wethouderschap jullie leven veranderd?

Johan: “Het tijdsbeslag van de week is volledig anders geworden. Minder tijd voor privé en anderen bepalen mijn agenda. Ik had ’s avonds vrij, dat is nu niet meer zo. Ja toch?”

Arco: “Voor mij is er minder veranderd. Politiek was al een deel van wat ik deed, nu is het alles. Vanaf 2006 zat ik in de raad, dus dat hadt al beslag op de avonden.”

Hoe gaan jullie daar dan mee om?

Johan: “Ik houd wel de vakanties aan. Dat moet ook, omdat Nell in het onderwijs zit. Ik probeer de schoolvakanties vrij te houden. De lopende zaken gaan dan wel gewoon door.”

Arco: “Voor mij is dat anders. Ik was ondernemer en ik gunde mezelf 2 weken vrij in de zomervakantie. Ik heb nu het idee, dat ik meer vakantie heb.”

Hoe kunnen jullie werk en privé op een goede manier scheiden?

Johan: “Doordeweeks gaat privé naar de achtergrond. Als Nell naar bed gaat op zondagavond, dan ga ik nog stukken lezen. De eerste 3 dagen van de week hebben we een zware belasting. Op dinsdag hebben een lange dag met overdag de collegevergadering en dan komt de raadsvergadering er ’s avonds achteraan.” Arco: “Gelukkig geven de donderdag en vrijdag wat ruimte. Ik heb nu met het thuiswerken bijvoorbeeld de mogelijkheid om de kinderen op school te brengen en te halen.”

Hoe hebben jullie je kunnen voorbereiden op het wethouderschap?

Arco:” Ik heb wat langer kunnen wennen aan het idee om wethouder te worden. Ik had er ook na de verkiezingen in 2010 in Liesveld al over nagedacht. Alleen kwamen we toen met Gemeentebelangen niet aan bod. Voor jou was dat anders toch Johan?”

Johan: “Inderdaad, ik weet het nog precies. Op 8 december 2018 liep ik met Nell in Antwerpen. Weekendje samen uit. Ineens belde Berend Buddingh mij of ik beschikbaar was voor een wethouderpost. Dat ging wel erg snel, want ik was net gewend aan het idee, dat ik als raadslid politiek actief zou worden. Als ambtenaar werkte ik samen met het college en het idee om me verkiesbaar te stellen kwam al eerder langs. Alleen kon ik het nooit combineren met de agenda van mijn werk. Dat veranderde en ik stond ook open voor een wethouderpost. Ik kwam vanuit de gemeente en dat paste écht. Ik heb er met Nell een Koninkje op gedronken. Op 15 december werd het bekend gemaakt. Dat ging snel.”

Arco: “Voor mij veranderde er veel in mijn leven. Ik had 2 bedrijven, die uit

elkaar gehaald moesten worden. Mijn leven ziet er nu heel anders uit nu.”

Arco Bikker:

“Na afloop van deze periode wil ik met een open vizier terugkijken op wat we hebben bereikt”

Waar zijn jullie trots op?

Arco: “Het college is een hecht blok. Dat moet een team zijn en dat is het ook. Er is geen hiërarchie. We helpen elkaar en we gunnen elkaar wat.”

Johan: “De portefeuilleverdeling was een uurtje werk. Ze pasten ook stuk voor stuk bij de mensen of was het nu andersom? Daar was al een goede voorbereiding aan voorafgegaan.”

Arco: “We hebben allemaal ook portefeuilles waar we ons gevoel in kwijt kunnen en ons hart bij ligt. Alleen afval was niet favoriet. Dat heb ik maar meegenomen, zo werkt dat.”

Johan: “Omdat we allemaal nieuw waren, hadden we elkaar ook nodig.”

Arco: “Er zijn wel eens wethouders, die altijd met hun neus vooraan willen staan. Dat is bij ons helemaal niet zo. En om ons heen zie je dat wel eens anders. Dan mogen we trots zijn op het team van Molenlanden.”

Dat was het college, maar waar zijn jullie persoonlijk trots op?

Arco: “Hoe zal ik dat nu zeggen? Het loopt aardig, maar we zijn er nog niet. Ik kan mezelf best op de borst kloppen, maar dat past niet. Resultaten bereiken doe je samen. Zo zijn er in de afgelopen periode meer vergunningen afgegeven dan ooit. Dan heb je met elkaar wat bereikt? ”

Johan: “We durven zaken aan te pakken. Zo is er in Kinderdijk van alles op gang gekomen.”

Arco: “Je moet stappen durven zetten. Daar is niet iedereen enthousiast over. Er ligt voor mij als wethouder een bepaalde opdracht. Dan moet ik ook proberen om op een zo goed mogelijke manier een oplossing te bieden.”

Johan: “We hebben zaken onder uit de la gehaald. Zoals Betondak in Arkel en De Groene Wei in Giessenburg. Zoals het er nu uitziet gaan we bouwen. Ik zie het zo: Als er niets meer in de media komt, dan moeten we ons zorgen maken. Over Kinderdijk zien we veel positieve berichten. We hebben stappen gezet en er is nu ook de goede dialoog met de inwoners. En als we iets niet kunnen, dan zeggen we ook waarom. Als je het verhaal aanhoort en het uitlegt, dan bereik je toch wat.”

Johan Quik: “Ja zeggen als het kan en nee zeggen als het moet”

Tipje van de sluier. Wat willen jullie in deze regeerperiode nog bereiken?

Johan: “Die vraag kwam in de eerste week al bij Van der Borg vandaan. Ik heb de oost-west verbinding in Molenlanden ingetekend. Die zou ik op de kaart willen zetten. Daar heb je lef voor nodig om de discussie aan te gaan met de belanghebbenden en besluiten met een advies aan de raad voor te leggen. Niemand durft in de raad daar de handen aan te branden, omdat er veel belangen mee gemoeid zijn.”

Arco: “De gemeente is geen dirigent meer, maar een partner in de samenleving en dat vraagt wat van het bestuur. Kinderdijk is zo’n voorbeeld. Dat vraagt ook van inwoners om verder te kijken, dan hun eigen belang.”

Johan: “We proberen daar écht met de inwoners op te trekken. Te luisteren, ze mee te nemen en ze ook een actieve bijdrage te laten leveren.”

Arco: “Ik zie om me heen vaak schijnparticipatie. Daar bereik je niets mee. Participeren vraagt wat van het bestuur. Wij horen naast de inwoners te staan en ons te verplaatsen in hun belangen. En dan mag je ook nee durven zeggen. Sommige dingen kunnen en andere dingen kunnen niet. En ook durven handhaven als het niet klopt. Het kan niet zo zijn, dat degene met de grote mond doordendert.”

Johan: “Duidelijkheid voor alles, daar ga ik voor. De ambtenaren begrijpen dit ook, want ook zij willen geen willekeur. Dat kan alleen als ze van ons het  vertrouwen krijgen. Dat betekent koers houden en doorpakken. Dat betekent ook, dat we niet het grijze gebied in gaan. Ja zeggen als het kan en nee zeggen als het moet.”

Arco: “Na afloop van deze periode wil ik met een open vizier terugkijken op wat we hebben bereikt.”

Johan: “We durven te kijken naar de inhoud en zijn niet bezig met onze positie voor de toekomst.”

Hebben we alles gezegd?

Johan: “Bijna, ik heb het geweldig naar mijn zin. Ik geniet ervan om mede richting te bepalen. Met de inwoners, want het gaat om hun toekomst.”