En nu ineens ben je er niet meer: “Wacht maar niet op mij, ik doe het op mijn eigen tempo.” En met dat eigen tempo kwam je overal. Je had een olifantengeheugen en wat was afgesproken, dat vergat je nooit. Met alle details, want jij kende de inhoud van alle stukken. Als woordvoerder liet je dat ook zien. Of het nu ging om Avres, Vluchtelingenwerk of de begrafenisrechten: jij ging een stapje verder waar anderen het loslieten. En vastberaden, want je ging het debat op het hoogste niveau aan. Altijd met respect voor die ander en een maximale loyaliteit aan de fractie. De discussie gingen we niet met je aan, want we wisten dat je gelijk had.
En nu ineens ben je er niet meer. Het laat ons zien hoe vergankelijk alles is. Gisteren was je nog vol in de fractie. Met onderwerpen die achter een slotje zaten, vluchtelingen, de corona-uitbraak op de basisschool in Hoornaar, integriteit en de aandacht voor invaliden buiten het stadhuis van Nieuwpoort. Je hebt een nalatenschap voor ons. En een herinnering aan een bijzondere collega. Eentje die er altijd was en haar plek zó gevonden had bij Doe mee!
Carla, we zijn het ons nog niet bewust, dat je er niet meer bent. Bedankt, dat we een levensles van jou mochten leren en dat jij ons jouw verhaal vertelde in het interview voor de zaterdag van.
Bestuur en fractie van Doe mee! Molenlanden
